Metoda

integri TSR

TSR – Terapia Skoncentrowana Na Rozwiązaniach​

TSR – Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach autorstwa Insoo Kim Berg i Steve de Shazer. Podejście to powstało w 1978 roku, kiedy to Insoo Kim Berg twierdziła, że „w każdym problemie są elementy rozwiązań”. 

Nurt TSR czerpie z prac Miltona Ericksona, który twierdził, że klienci znają rozwiązania swoich problemów, tylko o tym nie wiedzą. Stąd też wielu terapeutów TSR inspiruje się również założeniami terapii ericksonowskiej.

Jest to rodzaj terapii strategicznej nastawionej na wywołanie zmiany w kliencie przy uruchomieniu jego zasobów. Koncentruje się na teraźniejszości i przyszłości. Zakłada, że za danym zachowaniem człowieka kryją się pozytywne intencje, więc tym samym postępuje on i podejmuje decyzje najlepsze jakie są dla niego dostępne w danym momencie. W terapii pracuję się w dużym stopniu na metaforach, bajkach terapeutycznych, a także na nieświadomości oraz  wprowadza się hipnozę.

Podstawowe założenia metody TSR

  • TSR koncentruje się na rozmowie budującej rozwiązania w oparciu o zasoby wewnętrzne i zewnętrzne człowieka.
  • Jest to rodzaj terapii krótkoterminowej, co oznacza „tak szybko, jak to jest możliwe dla klienta”.
  • Problemy są traktowane jako nieskuteczne rozwiązania i informacje na temat potrzeb.
  • Rozwiązania zaś nie muszą być bezpośrednio związane z problem, co oznacza, że jeśli np. klient ma problem z uzależnieniem od alkoholu to celem terapii nie musi być praca na rzecz trzeźwości tylko np. odbudowa relacji z żoną.
  • Nurt ten zakłada, że to klient jest ekspertem od swojego życia a nie jego terapeuta. Dlatego też terapeuta przyjmuje tzw. postawę niewiedzy.
  • Terapeuta w pracy z klientem kieruje się filozofią centralną tego podejścia:
  • Jak coś działa to rób tego więcej
  • Jak coś nie działa to zrób coś innego
  • Jak się nie zepsuło to nie naprawiaj

NVC – Nonviolent Communication – Porozumienie bez Przemocy

NVC – Nonviolent Communication – Porozumienie bez Przemocy  autorstwa Marshalla Rosenberga powstało w latach 80 i często jest identyfikowane jako model komunikacji w związku z tym jaką przykłada się w nim wagę do formułowania i odbierania komunikatów. Niemniej jednak najważniejszym fundamentem tego podejścia są jego założenia, które mówią o postawie człowieka  pełnej empatii i szacunku wobec świata, bliskich i samego siebie. Sam twórca NVC był doktorem psychologii i opracował bardzo pomocne procesy i sposoby pracy z drugim człowiekiem, które wydają się niezbędne również w terapii, coachingu czy też innych formach wsparcia.

Podstawowe założenia metody NVC

  • Własne potrzeby są tak samo ważne, jak potrzeby innych.
  • Ludzie działają nie przeciwko innym, lecz dla swoich potrzeb. Każde działania, wypowiedź, konflikt jest próbą zaspokojenia jakiś potrzeb.
  • Za każdym „Nie” stoi „Tak” dla potrzeby.
  • Wszyscy ludzie mają takie same potrzeby, ale zaspakajają je różnymi strategiami.
  • Ludzie są gotowi do współpracy, kiedy mają zaufanie, że ich potrzeby są dostrzeżone.

Analiza Transakcyjna

Analiza Transakcyjna  (AT) to psychologiczna koncepcja stosunków międzyludzkich autorstwa Erica Berne. AT opiera się na idei wyodrębnienia w Ja trzech części: Rodzica, Dorosłego i Dziecka. Części te wpływają na nasze zachowanie, odczuwanie i sposób porozumiewania. W pracy terapeutycznej może być pomocne dla klienta rozróżnienie, czy komunikuje się np. z żoną z poziomu Dziecka czy Dorosłego.

Międzynarodowe Stowarzyszenie Analizy Transakcyjnej (IATA) definiuje AT jako „teorie osobowości i formę terapii służącej rozwojowi osobistemu i procesowi zmiany wewnętrznej człowieka”.

System Wewnętrznej Rodziny (SWR)

System Wewnętrznej Rodziny (SWR)  – Internal Family System (IFS) jest metodą terapeutyczna, która rozwija się od 30 lat. Richard Schwartz – terapeuta rodzinny zauważył, że w narracji klientów pojawiają się sformułowania: „jakaś cześć mnie chce się wyprowadzić i ruszyć do przodu a inna część chce zostać”; albo: „z jednej strony to wiem, że powinnam myśleć o sobie a z drugiej pierwszym moim odruchem jest zaspakajać potrzeby innych”; lub też: „nie wiem co we mnie weszło, po prostu straciłem panowanie nad sobą”.  W oparciu o te doświadczenie terapeutyczne stworzył koncepcję pewnych subosobowości, czyli części, które wpływają na nasze myślenie, emocje, zachowania.

 Celem terapii jest integracja tych części oraz dotarcie do prawdziwego Ja. Dostęp do Ja uruchamia naturalne zasoby, które są w każdym człowieku i jednocześnie powoduje, że to Ja zarządza częściami a nie na odwrót.